Najnovejši prispevki
Kategorije
Arhiv
Izbrane pesmi, II. del
NOCHE OSCURA
Canciones del alma que se goza de haber llegado al alto estado de la perfección, que es la unión con Dios, por el camino de la negación espiritual.
En una noche oscura,
con ansias en amores inflamada,
¡oh dichosa ventura!,
salí sin ser notada,
estando ya mi casa sosegada.
A escuras y segura,
por la secreta escala disfrazada,
¡oh dichosa ventura!,
a escuras y en celada,
estando ya mi casa sosegada.
En la noche dichosa,
en secreto, que nadie me veía,
ni yo miraba cosa,
sin otra luz y guía
sino la que en el corazón ardía.
Aquesta me guiaba
más cierto que la luz del mediodía,
a donde me esperaba
quien yo bien me sabía,
en parte donde nadie parecía.
¡Oh noche que guiaste!,
¡oh noche amable más que el alborada!,
¡oh noche que juntaste
Amado con amada,
amada en el Amado transformada!
En mi pecho florido,
que entero para él solo se guardaba,
allí quedó dormido,
y yo le regalaba,
y el ventalle de cedros aire daba.
El aire de la almena,
cuando yo sus cabellos esparcía,
con su mano serena
en mi cuello hería,
y todos mis sentidos suspendía.
Quedéme, y olvidéme,
el rostro recliné sobre el Amado;
cesó todo, y dejéme,
dejando mi cuidado
entre las azucenas olvidado.
LLAMA DE AMOR VIVA
Canciones del alma en la íntima comunicación de unión de amor de Dios
¡Oh llama de amor viva,
que tiernamente hieres
de mi alma en el más profundo centro!
Pues ya no eres esquiva,
acaba ya si quieres;
rompe la tela deste dulce encuentro.
¡Oh cauterio suave!
¡Oh regalada llaga!
¡Oh mano blanda! ¡Oh toque delicado,
que a vida eterna sabe,
y toda deuda paga!,
matando, muerte en vida la has trocado.
¡Oh lámparas de fuego,
en cuyos resplandores
las profundas cavernas del sentido,
que estaba obscuro y ciego,
con extraños primores
calor y luz dan junto a su querido!
¡Cuán manso y amoroso
recuerdas en mi seno,
donde secretamente solo moras;
y en tu aspirar sabroso,
de bien y gloria lleno,
cuán delicadamente me enamoras!
[/wpcol_1half] [wpcol_1half_end id=”” class=”” style=””]TEMNA NOČ
Spevi duše, ki se radosti nad svojim prihodom v vzvišeno stanje popolnosti, ki je združitev z Bogom po poti duhovnega zanikanja.
Nekoč, v temni noči,
v ljubezni močni plameneča,
o brezmejna, mila sreča!
neopažena odšla sem,
zapustila speči dom.
V varnosti temè polnočne,
po skrivni lestvi v preobleki,
o brezmejna, mila sreča!
sem v temi in tišini
zapustila speči dom.
V tisti mili, srečni noči
odšla skrivaj sem, neopazno,
in ne da kaj bi opazila,
mi pot kazala je le luč,
ki mi v srcu je žarela.
Ta vodila me je tja,
močnejša od luči poldanje,
kjer me že pričakoval je
Ljubljeni mi dobro znani,
tja, kjer z njim sama sem bila.
O noč, ki bila si mi vodnica!
o noč, ljubeznivejša od zore!
o noč, ki Ljubljenega v sebi
si z ljubljeno združíla
in njo v njem izpremenila.
Na prsih mi radóstnih,
ki sem le zanj jih varovala,
je moj Ljubljeni zaspal,
in jaz sem tam ga ljubkovala
in veter v cedrah je šumljal.
Ko sem šla mu skoz lase,
je veter z grajskega zidu
zavel in se dotaknil mi
z mirno roko je vratu
in omrtvíl mi čute vse.
Obstala sem, se prepustila,
nagnila k njemu svoj obraz;
v pozabi vse je ugasnilo
in skrb pozabljeno ležati
med cveti lilij sem pustila.
LJUBEZNI ŽIVI PLAMEN
Spevi duše, ki se v ljubezenski združitvi notranje sporazumeva z Bogom
O ljubezni živi plamen,
ki v središču si najglobljem
nežno ranil mojo dušo!
Zdaj nisi več teman in tuj,
dovrši že, če le želiš,
sladkega srečanja predri tančico.
O izžiganje prijetno!
O preblagodejna rana!
O nežna roka! O blag dotik,
ki daješ večnost občutíti
in dolgove vse povrneš!
moreč obrnil smrt si v življenje.
O svetilke plameneče,
ki v njih blesku in sijaju
votline čuta zdaj žarijo,
ki bil slep je in teman,
in s popolnostjo prečudno
izročajo ljubemu svoj žar!
Kako milo in prenežno
se prebujaš v mojih prsih,
kjer skrivnostno bivaš sam;
in kako si s svojim dihom,
polnim slave in blaginje,
me z ljubeznijo navdal!
[/wpcol_1half_end]Izbrane pesmi, II. del
NOCHE OSCURA
Canciones del alma que se goza de haber llegado al alto estado de la perfección, que es la unión con Dios, por el camino de la negación espiritual.
En una noche oscura,
con ansias en amores inflamada,
¡oh dichosa ventura!,
salí sin ser notada,
estando ya mi casa sosegada.
A escuras y segura,
por la secreta escala disfrazada,
¡oh dichosa ventura!,
a escuras y en celada,
estando ya mi casa sosegada.
En la noche dichosa,
en secreto, que nadie me veía,
ni yo miraba cosa,
sin otra luz y guía
sino la que en el corazón ardía.
Aquesta me guiaba
más cierto que la luz del mediodía,
a donde me esperaba
quien yo bien me sabía,
en parte donde nadie parecía.
¡Oh noche que guiaste!,
¡oh noche amable más que el alborada!,
¡oh noche que juntaste
Amado con amada,
amada en el Amado transformada!
En mi pecho florido,
que entero para él solo se guardaba,
allí quedó dormido,
y yo le regalaba,
y el ventalle de cedros aire daba.
El aire de la almena,
cuando yo sus cabellos esparcía,
con su mano serena
en mi cuello hería,
y todos mis sentidos suspendía.
Quedéme, y olvidéme,
el rostro recliné sobre el Amado;
cesó todo, y dejéme,
dejando mi cuidado
entre las azucenas olvidado.
LLAMA DE AMOR VIVA
Canciones del alma en la íntima comunicación de unión de amor de Dios
¡Oh llama de amor viva,
que tiernamente hieres
de mi alma en el más profundo centro!
Pues ya no eres esquiva,
acaba ya si quieres;
rompe la tela deste dulce encuentro.
¡Oh cauterio suave!
¡Oh regalada llaga!
¡Oh mano blanda! ¡Oh toque delicado,
que a vida eterna sabe,
y toda deuda paga!,
matando, muerte en vida la has trocado.
¡Oh lámparas de fuego,
en cuyos resplandores
las profundas cavernas del sentido,
que estaba obscuro y ciego,
con extraños primores
calor y luz dan junto a su querido!
¡Cuán manso y amoroso
recuerdas en mi seno,
donde secretamente solo moras;
y en tu aspirar sabroso,
de bien y gloria lleno,
cuán delicadamente me enamoras!
[/wpcol_1half] [wpcol_1half_end id=”” class=”” style=””]TEMNA NOČ
Spevi duše, ki se radosti nad svojim prihodom v vzvišeno stanje popolnosti, ki je združitev z Bogom po poti duhovnega zanikanja.
Nekoč, v temni noči,
v ljubezni močni plameneča,
o brezmejna, mila sreča!
neopažena odšla sem,
zapustila speči dom.
V varnosti temè polnočne,
po skrivni lestvi v preobleki,
o brezmejna, mila sreča!
sem v temi in tišini
zapustila speči dom.
V tisti mili, srečni noči
odšla skrivaj sem, neopazno,
in ne da kaj bi opazila,
mi pot kazala je le luč,
ki mi v srcu je žarela.
Ta vodila me je tja,
močnejša od luči poldanje,
kjer me že pričakoval je
Ljubljeni mi dobro znani,
tja, kjer z njim sama sem bila.
O noč, ki bila si mi vodnica!
o noč, ljubeznivejša od zore!
o noč, ki Ljubljenega v sebi
si z ljubljeno združíla
in njo v njem izpremenila.
Na prsih mi radóstnih,
ki sem le zanj jih varovala,
je moj Ljubljeni zaspal,
in jaz sem tam ga ljubkovala
in veter v cedrah je šumljal.
Ko sem šla mu skoz lase,
je veter z grajskega zidu
zavel in se dotaknil mi
z mirno roko je vratu
in omrtvíl mi čute vse.
Obstala sem, se prepustila,
nagnila k njemu svoj obraz;
v pozabi vse je ugasnilo
in skrb pozabljeno ležati
med cveti lilij sem pustila.
LJUBEZNI ŽIVI PLAMEN
Spevi duše, ki se v ljubezenski združitvi notranje sporazumeva z Bogom
O ljubezni živi plamen,
ki v središču si najglobljem
nežno ranil mojo dušo!
Zdaj nisi več teman in tuj,
dovrši že, če le želiš,
sladkega srečanja predri tančico.
O izžiganje prijetno!
O preblagodejna rana!
O nežna roka! O blag dotik,
ki daješ večnost občutíti
in dolgove vse povrneš!
moreč obrnil smrt si v življenje.
O svetilke plameneče,
ki v njih blesku in sijaju
votline čuta zdaj žarijo,
ki bil slep je in teman,
in s popolnostjo prečudno
izročajo ljubemu svoj žar!
Kako milo in prenežno
se prebujaš v mojih prsih,
kjer skrivnostno bivaš sam;
in kako si s svojim dihom,
polnim slave in blaginje,
me z ljubeznijo navdal!
[/wpcol_1half_end]