Izbor poezije Dejana Nikolića iz knjiga ARHAJSKI DENDI (srpski sa prepevom na engleski jezik), UPUTSTVA ZA VASPITANJE MLADIH PRINČEVA i BLONDOGENET 

 

DANAIDE
( Dandy March )

Hor grešnih pašteta
harmonijom lipti
teških epoleta
gde kupaju se skiti
Munjevit atleta
kapijom se goji
dimija mu smeta
što mrštenja boji
Oh devojče devojčice
mudra, slatka, čujnog kapka
oj musava poledice
plava râko – bujne tmice
ko kreste se pâle
Šampionskim golubarenjem
oreol na direk pribit
opojnih oluka mastilo pârenjem
nahereno ko Krit
        Alkoholisane prstenove
    vinska lupa promoviše u zgrušane sove
        špalirom kuvanih klupa
Pancirom vinograda – punđe plove
          device stenjući – bište
svemirske Paunove!

 

(iz knjige “Arhajski Dendi”)

 

 

English translation

 

DANAIDS

(Dandy March)

 

The choir of sinful pâtés

by harmony is gushing

of the heavy epaulettes

where the Scythaes the bath are taking

Athlete as quick as a lightening

by the gate to fat is running

on his way are standing Turkish woman trousers

that the frowns are painting

Oh green lassie, little girl

wise, sweet, of the audible eye-lid

woe dingy black ice

blue tomb – the lush darkness

like the crests are being kindled

By champion pigeon – breeding

aureole at prop is nailed

ink of intoxicating gutter pipes by mating

slanted is like Crete

          Wine pounding

      promotes alcoholised rings to coagulated owls

           along formed lanes of the boiled benches

Along armour of vineyards – buns are sailing

           virgins moaning – cleaning are to leave no trace

The Peacocks from Outer space!

 

(translated by Marija M.Jovanovic and author)

 

 

* * *

Dve veštice
idu pešice
treskaju resice
gnojave kesice
oblizavši mesing
trnjenje gutaju,
– češljaju patrole –
; rutave im suzice
kašlju – čaplje gole
u sunčane bluzice kaplju
– lûne smôle…
   Kraj ušiju vešticama, peškir
žuč zabavlja, uspaljeni zvekir
i ugašena tama. Borovnice
guste od zamâha, skupocenošću kupatila
šušte, vijore kristalne žabe
s venama starih pomorandži; trudna kiselina
se toči – mekim bokovima, muti čašu
na zemlji (oh vozovi!) izgubljenu.
   U šljunku. Zbunjeno.
Dve veštice se ljube
Vole tvrde laktove
i žensko prstenje
zaneseno belilo, stenje
pupi, baulja, nabreknuvši,
na nosevima od ulja.
Ljupke starke čučnule
i tresu glavama
u jezerâ bućnule
S’ plavim sporim salama.
Oh kolko salâma, i ružinog ulja
ovde ima, stare to što vas žulja

 

(iz knjige “Arhajski Dendi”)

 

 

English translation

 

* * *

 

The witches in pair put

are walking on foot

uvulas banging

purulent sacs hanging

having licked clean brass

numbness swallow,

– patrols brushing –

; their shaggy tiny tears –

are coughing – egrets bare

into sunny blouses dripping

– moons’ resins…

Near the ears of witches, by towel

the gall is entertained, doorknocker horny & tall

and the turned off darkness. The blueberries

thick of swings, by the bathrooms’ luxuriousness

swish, flutter crystal frogs

with veins of the old oranges; pregnant

acid

poured – by soft hips, stirs the glass

on earth (oh trains!) lost.

In the gravel. Confused.

Two witches are kissing

They love hard elbows

and feminine rings

exalted whitening, is moaning

budding, crawling, having been swollen up,

at noses of oil.

Cute oldies had squatted

and shake with their heads

in the lakes they splashed

With the blue slow halls.

Oh how many salamis, and the rose’s oil

there’s here, oldies that what’s pinching you

 

(translated by Marija M.Jovanovic and author)

 

 

* * *

Zbogom četko, doviđenja!
Nema više otkrovenja
Za meseca slatku sisu
svi stvoreni ljudi nisu

Za jode i etere
za burmute, čaše
za limunske opere
suviše se plaše

Furiozna simfonija
s’ palcem od ljiljana
– “podmuklo plava!?“ – kakva ironija!
: tuča opojnih oluka iz prebledelog stana

Sve barute još ne osvetlivši
Jadni slute; i ne primetivši
da zakatančena roda i opaučena lupa
ispod prepečenog svoda sijaju nezauzdanošću supâ

Neće krvlju da se šale
(Luna grize trave)
Razmazuju lisce – bâle
gutajući pupke, te ispljuvke prâve

Sve parove obrativši
Pritisnuvši biber – slatko!
mi kuljasmo, upalivši
tužne ramove, al’ kratko!

Zaspavši u ljuljaškama
streljajući praškom
Nudili smo sto salama
s’ tužnim mermer – daškom

Dražeć limfu preterano
Sokom južnim u strahu
Htedoh Lučenjima Strano
Objasniti žednom mahu

Kuće složno u glavu stropoštavši
S’ barutnim zidovima
Gnojava pseta, slinu začešljavši
Poludelu od karmina
…
Zmije crvene što nam cveće nose
iz šumica plavih
gnjure, ko sveće u kose
– Ahatom stenjući, pesnica prâvih…

A sve devojke rumene što hodaju bose
pijane su od davnina, pa na izvorima
svih krstova pravih – prose

Kap svadbe – bes vina

(K’o peškirić mokra)
Preljubnica lâva.

Jelen duše bose!
…
Za meseca slatku sisu
svi stvoreni ljudi nisu
Zbogom četko, doviđenja
… Nêma više otkrovenja!

 

(iz knjige “Arhajski Dendi”)

 

English translation

 

* * *

 

Good-bye brush, see you again!

There is no more revelation then

For the moon’s sweet breast

All people are not blessed

 

For the iodines and ethers

for the snuffs, the drink glasses

for the lemon operas also it occurs

their great fear by no means that passes

 

The furious symphony

With the thumb of lily

– “insidiously blue!?” – what an irony!

: hail of the intoxicating gutter pipes from flat that turned pale really

 

All gun powders having not illuminated yet

Poor ones do suspect; and not noticing, although one on it could bet

that the padlocked stork and magnifying glass just hit

under the arc overdone with the unbridledness of soups shines emit

 

They won’t joke with blood

(Moon is biting weed)

They are smearing over the male foxes – dribbling as a rudd

swallowing the navels, those spits true indeed

 

Having converted all the pairs

Pressing pepper – sweet!

we were streaming out, setting on the fire flames

the sad frames, but just for short, puttin’ them on heat!

 

In the swings having fell asleep

fusillading by the powder unfair

We’ve offered a hundred of salamis cheap

with the sad marble – breath of air

 

Having teased the lymph too much

By the juice of south in fear

I wanted with Exudation for the Strange as such

 

To give the thirsty snatch an explanation clear

Houses harmoniously having collapsed in the head

With gunpowder walls

Purulent dogs, having brushed back slobber spread

That’s gone mad of carmine, one of it recalls

…

Snakes red that the flowers bring in pairs

from the small woods that are blue

they are diving, like candles in hairs

– by Agate moaning, of fists that are true …

 

And all of the blushing girls barefoot that are walking

drunk they are since the old times, so on springs

of all true crosses – they are begging

 

Drop of wedding – fury of the wine

 

(As small napkins wet)

Lavas’ Adulteress.

 

Deer – of barefoot soul!

…

For the moon’s sweet breast

All people are not blessed

Good-bye brush, see you again

…There is no more revelation then!

 

(translated by Marija M.Jovanovic and author)

 

 

GLORIA

 

Kad devojčurak stade naukovati,

Suza mi mlada niz brkove kliznu

Sa galonom vina što punđu joj klati,

Panter upi šâšu i baricu liznu.

 

Raspećem ljiljana grmljavinom griva,

Prebujna kosa pulsira ljubičasto

U crkvama ko u šamponima pliva,

Mehurovima puneći nebo tmasto.

 

Kinuvši rumom gde sivi mozak luta

Devojčica vitlajuća jâru ljubi,

U plinskim šumama molitvenik pluta,

U krvavim očima blještećim ko zubi.

…………………………………………………………

U ustima mi slatko: plavih Zmajeva

Od umornih Vlasi – padavice pena,

– Oh božanstven Šećer premudrih čajeva!

Blaga sila bok mi muti, raznežena…!!

 

(iz knjige “Arhajski Dendi”)

 

English translation

 

GLORIA

 

When the lassie began educating,

My young tear down the moustaches slipped

With galloon of wine that her bun does swing,

Panther absorbed cornstalks and puddle he licked.

 

By crucifixion of the lilies and thundering of the manes,

Violet is pulsing the overlush hair

In churches as in shampoos it’s swimming and it remains

To fill with bubbles the grimy sky and air

 

Sneezed by rum where grey brain the drift is promoting

The girl romping loves the glowing heat

In gas woods the prayer book is floating,

In the bloody eyes as teeth glistening so neat.

……………………………………………………

In my mouth is sweet: of blue Dragons breeze

Of exhausted Hairs – the epilepsy foam,

– Oh heavenly Sugar of overwise teas!

Gentle force does stir my hip, in Overtender Loam

                                                 at Overtender Home

 

(translated by Marija M.Jovanovic and author)

 

 

 

 

 

UZGLAVLjE ZA CARA

 

Upregnut u lastavičje gnezdo

vikao sam često : dosta , dosta !

mostovi su se plavili oko mene ,

lavež  njihovih stubova me je podsticao

na još gore postupke , oni su bili

bledi – skroz bledi – gordi , napereni

ka naprstku neba tirkizne reminiscencije

žile tanke studeni što su ključale

po kičmi tih plahovitih stubova

na svakom mostu

koji smo sreli ja i lastavičje gnezdo

nežno su me izluđivale , ali me je čuvao

; posedovao je glatke , posedovao je ispupčene

toke – pupke , koje su delovale kao opojni jod

i kroz njihov mig, kao blagi češalj

mi je prolazio kroz kosu ; zov udaljenog frulaša

Madraci ; razbacani svuda među elegantnim kupama

plavog mostovlja , arabeskama od želatina

jorgovanskim tučem . . . , i još mnogim drugim

lepim stvarima ; pijuckali su i nazad duvali

u mene – eter – moje uši Upregnut u

lastavičje gnezdo ; – iznad je baš prolazio

voz ; – pomislih na vinske zglobove . . . razlika

između madraca , lastavičjeg gnezda

melodiozne jedrine ; u koje sam

kao što rekoh bio upregnut ; ličila je sve više

na voće , more , more od voća – mirisa blagih

punih snage ; blagostive lije

pune meke sluzi što im vrca

sa maznog jezika i između toplih očiju

zelene radijacije Uostalom sve je delovalo

kao melem ; miris konca ,

zvonkog meda , spojenih ruku ,

ljupkih radova ; – prošiveno u jedno

– jastučnica (ne velebilje) aromatična

od šina koje su grejale plavičaste vrhunce

Dakle , moje lastavičje gnezdo , madrac ; u najezdi

negovane slonove kosti ; grcali su i kadili su bisernim

znojem malko zaplašeni vazduh – jastuk carevića !

 

(iz knjige „Uputstva za vaspitanje mladih prinčeva“)

 

FURIOZNO DETE

U godinama mastila
bljuvao sam sluz
i meku reku ljiljana
– zlatnih kornjača
zadihanih na toplim
                        ušima
U piknik moćan i vreo
stao sam , umočenih nožnih prstiju ,
crnac kao grana jasike
jezero kamfora ,
kaput od joda
Jezik glečera , nezapamćenog
mesečara , u okovima mačke
u slepoj dlaci i glomaznim
kovrdžama , mlazeva hitronogih
– i prehlađenih

* * *

Grlo modro i rasparano
ubodom sunčeve metle
gurnuto ko’ potočić ulja
(ugrizi tmastih jasenova)
niz tinjajuće bedro
– gnojavo carski
. . . niz bedro u gorkim
šumama , u žbunovima
kafe . Kao
ranjeni ždral nasmejan
u slini alkohola
Gutao sam topli hlad .
Mokar , ko’ brkovi mačke .

Dobar – kao ljuljaška
od morfijuma i zlata
u čistoj gleđi
– osmeha moje majke

* * *

Galije od elegantnog
emajla , izlečiće moje
srce. Genije od elementarne
drhtavice , probiće
moje srce . O’ srce
mekog šušnja. O’ srce
toplog žbunja .
– : Gipkih i znojavih dlanova . . .
Nevaspitane lokomotive ! ! . . .
O’ šunjanje rasne lije .
O’ hate dobri , u sapi
konjaka toplog u krvi
vesele vatre , sa
zemljom skvrčenom u
obrazima . O’ zimo ,
modrih salona . O’ zimo
dobrih salona . O’ sveče ,
sveče , i mačko !
Saloni – moji , ogledala
tamna , gde vrije sapun
caruje limun – i
So !
            Krotka – i , neukorenjiva .
So ! Naborana stara
al nova , strašno gipka
, i mrka . Elegantna !
             Bestidno liptanje !
Mrcvarenje musavih
mrtvaca !

Smešna geometrija
preciznih padova sa
purpurnih balkona . . .
             Iz lakiranog nokta
ide jedan lisac .
Da , evo ga po mene !
            U skučenim sobama
njegove ružičastosti
stari Toma je imao
pašnjak . I ribnjak
sa azurnim rogovima .
              Rogovi Azura !
Kako peku !
             Dišu mudro .
Lepota je – njihova
teskoba . I mokra
paranoja . Oslobodite
             Crnce !
Ja sam gušteru
ubrizgao čitav
školski kup .
Okupao se , pošto je
poludeo . A crnčetu
prve malje/drvena
daska na zgurenoj
šali/ko vlažni čar-
šavi smetaju .
              Oznojena jata
dišu , u povređenoj
ruci , i u malaksa-
lom dimu .
              Odjekuju hodnici u
venama . Odjekuju hodni-
ci u školama .
              šuplji i plavi ,
– podovi smrskanih griva .

* * *

To svetlo slatko
poigrava . Neko novo nebo
-drhti-na sočnim
            opušcima
Drhti ! Dobri
Cigani , psuju
i traže ćebe .
. . . Ono golica staru vena-
vku . Kroči , ko sunđer
okamenjen . Pogled čupa
iz rose ,
: nož , u gustoj i
glupoj krvi . . . –
– Šugavo ždrebence . ! .

 

(iz knjige „Uputstva za vaspitanje mladih prinčeva“)

 

PUNO DEČJIH DUŠA

 

Spavao sam u plavim šumama .

Oko mene je – pucketalo cveće ,

žareći se u dubini pućilo je usnice

– a one su me snažile

gipkom vrtoglavicom . . .

Spavao sam u plavim šumama .

Nikoga , pored puta .

Donekle zagušljiv , sumpor

nežno plav kao bakar sulfat

nadimao se u mojim venama

razveseljenim slatkom dimnom punđom .

Neko me je škropio ; i sva gorčina

neprimećenih dijamanata , – sa verovatno

isto tako neprimećene dijademe

aristokratske gospođe

što se u lokvicama (malko zimogrožljivo)

zarila kao rastrzan plašt

poglavito rđavo raspoložen , –

pupila je nepovrat mekotom

mlečnih gusaka . .

                Fina škropionica

  alkalna kao gugutka

skrozirala me je , voleo sam

što je moje srce , kao sunđer

– u zavadi sa munjevitim varivima

               : upijalo moju sopstvenu krv .

Spavao sam u plavim šumama.

Inficiranih noktiju ; napomađen vedrom paprati

po zajapurenosti , i do u krajnost

radosnom štrcanju burmutaste krvi

koju sam ušmrkavao ; znao sam da su nožni .

        Stopala istraživši (činilo se da ću

ovde zauvek ostati) kao ključalo kestenje

opijao sam se , čudnom izrezbarenošću

svoga ostajanja (u slonovoj kosti) , kamernošću

burmuta , muzikom – ležerne svlačionice .

 

(iz knjige „Uputstva za vaspitanje mladih prinčeva“)

 

ALIA

 

Ubiću se po opisu slavne pesme.

Ubiću vas, ispod slatke česme.

– Ko to krvâvi vâl? –

Anđelova slatka sena!

Jagnje zaneseno izvađenih zena!

 

(iz knjige „Blondogenet“)

 

 

TOTALNA ANESTEZIJA

(Dejan Nikolić & Siniša Blagojević)

 

Dijete – tapete, muču ko lud puž

Otiču u strune srne? Otiču u srž

Amazonskih trema

Luping – brezin muž, curi

Mlakih vena

Duh lišća crkava od migrena

U menstruaciji usijanih zena

Snatrećih goblena

 

Među penušavim kolenima nevinih divljih parfema

Među predivnim ugrizima buktećih polarnih dojki

Zlatna lobanja izgreva na ulazu u nepostojeće

Moja draga je tu u zrelom uskliku sjaja

I njena vulkanska dojka

     „…O rumena mačko, klizava od povraćanja

Zar i zadavljena mojim venama

I blistava kao leš zaljubljenog morfijuma

Žmuriš?: a draga si i razapeta

Među ledenim dojkama premlaćena

Zapanjujućim konturama…“

 

Lepoto brutalno rasečena

„…Sna krv rumena britva je i stena…“

Ženo setno raspomamljena

Što nisi ni mlada ni stara

 

Nudim ti svoje grlo za tvoju lepu sekiru

Devojko, čas je da osmeh nas ne mimoiđe

Nek makaze surovo seku nokte i kosu i trepavice

 

Dolaze aparati

 

Zemlja se okreće oko užarene koštice i pepeo pada na oči

Dolaziš ti crna kao halucinacija

Kao ponor u ponoru kao more

 

Zapevajmo devojko kad se zatvore nebesa širom

Na vrhovima tvojih dojki

Gladna je moja lobanja kao lokvanj potonuo u sjaj

 

Dve mršave devojke obešene o nebo smeju se

Napukla zmija u ušima doziva veliku glad

Ispod unakaženih zvezda

 

U taj grad nebeski zaputih se još kao dečak

Zvezde su mi iz kostiju cvetale noću su me za ruku vodile

Videh što se videti ne može i čuh što niko nije slušao

 

Adam je razbio prozor. Adam je prerezao vene.

I Adam je izgubio mnogo krvi.

Nije to ništa, kaže Adam.

 

Na visoravni od rumenog vazduha

Pitoma zver u zlatu doziva moj razoružani glas

 

Dolazi vreme da zaspim i spavam hiljadu godina

Što je manje nego moj krik u plućima prepunim zore

 

Devojčice u plamenu – nepomične zvezde

Počele su da padaju u naše oči zapečaćene zlim krinovima

 

Nek makaze surovo seku nokte i kosu i trepavice

Nudim ti svoje grlo za tvoju lepu sekiru

Devojko, čas je da osmeh nas ne mimoiđe

 

Neka nas, najednom ogromne i pitome, u ponoć probodu pevači

Uboga naša braća: kad rekoh: ne mogu natrag da se vratim

„…Dinamit kristalne krvi nek curi niz prsa suza

Nek razapeta tajna svoje himne preslatko žmuri:

Zveri divne polako juri…“

Nek makaze surovo seku nokte i kosu i trepavice

 

(iz knjige „Blondogenet“)

 

 

NEVEČERNjI DAN

 

 

Ljubavi, kada poljubim tvoje kike od zlata i leda

Znam da svuda oko mene brujiš kao san

 

„… Zagnjurivši u mleko meduze, u simfoniju risovog

pogleda

      Vidim kako se plamteći bacaka zapenušani dan

      Uplakano grizući tvoj beskonačni dlan

      Čujem škrgut meseca i planeta

      čije atmosfere izleću iz tvojih usta

      kao  sumporne kapljice koje su krune tvog daha

      Marionetska ždrebad su usnice sočnog napalma

      Furije karminske sfere…“

 

Anđele s’ kikama dinamita!: Galopi bojnih parfema

Boje korake odblescima: Trostruka put se vrtloži

Legijama apsolutno ledenih Labudova

U čijim kružnim suzama gore

Nadružičasti Obrazi cvetnih geometrija:

Transcendentalne Srne!

 

„…Mirne nek ste dojke meke

     Spokojne i predaleke

     Kad vas grom opoja traži

     Nek njime, njegov bes ga blaži…“

 

 

II

 

Seda kraljice puna si suza

Upireš pogled u citronskog Diva

A ja da li volim tvoje zaklane svile?

„…Odrano popodne ključa mlazom hitrih pogleda sirena

     Zlatnu kosu pali valc hladnih migrena

     Gvozdeni maraton srca urla krvavog lica

 

 

     O gvozdena reko pobesneo sam kao meteorit

     Tama je tako vitka: orgije joj blistaju

     pod suncem trepavica: gangrena ruže

     uz srce mi puže…“

Sleđeni zečevi otpadaju sa srna

U okeanu platinske migrene lišća

Nabrekle lude u bludnoj grimasi

Riđeg počinka promuklog zraka

 

     Ispred staroga zamka

Labudi snevaju gvozdene dane

Grane badema topla

Burne bojeve u loknama demona

„…Plačne čeze u plavom šampanjcu

     blešte breze, ko ciganska bedra

     belom stravom, ko moja smrt vedra:

     i ceo sam dan, pado, u demonski san…“

u očima bademastim bademastih zvona

 

     Ispred slatkoga zamka

Labudi pevaju: duše bose

tonovi vinske večeri, s’ dugim kosama luninog dima

sveštenici splina, beli rogovi – makroi večnosti

Najslađe mašine (rodoskrvuća) ozeblih kokaina dubine

pretihoh jezera

 

     Faraoni sprženog daha gutaju bajonete

kucaju lobanje samrtno blagi, lokvanje zelenog znoja

blede tornjeve mehurova spiralnog izmaka okrutnog mozga

nežno sisaju majčinsku krv iz gvozdenih zena lebdećih

hajki

svešću gotskih jagoda bola

Čeljad osmeha setnih (međusodna deca)

Himne zaspalog straha

U Usnama Jezera Vitkog

 

Vrtoglavice im nabrekle bubre

Prastare ždrebice preslatkog vriska

 

 

Celovom Gvozdene Device muškog stiska:

Orgije im blistaju pod suncem trepavica

 

Kao gromovi da su pevali

Uskomešani na polju ljiljana

 

Upireš pogled u citronskog Diva

Seda kraljice u Vrtlogu suza

A ja da li volim tvoje zaklane svile?

 

 

III

 

Kristalni grobovi podvodnog Opoja

Trube blistave očnjake-duge divljeg Tamjana

Mahnite himne Primračnog Carstva

 

Šećer što je suznom krvlju sipan

Zasladio je sve rane, i

U smeđim radovanjima jezika

Poput dragulja uronjenih

U magličastu sluz ušiju (bogatu cvrkutima)

Drhtalo je jedno čitavo groblje

Zagrljene pljuvačke – sa poljupcima od sile

„… Postrojte se himne – dobrovoljci

       Vitezovi od žestoke svile, i

       Krenite krilati od sile

       U nevinu i poslednju bitku

       Otimajte sve mrtve i žive

       Suza krvlju hvaleći grabite

       Odevajte nadmoćnom lepotom

       I u ponor slasti beskonačne

       Pobacajte i dobre i zle

       Opevajte svakoga i sve

       Osmehnute i osmehnuto

       Nadprekrasnim Smehom Nadprekrasnog…“

 

 

 

IV

 

Ljubavno survavši pehar

Svog opaučenog srca

Zatrudneh ko mlad nektar

Mladu Tajnu što u Obraz kljuca

Skrušeno uzbravši Čar

Njenog Jezika što Zlato Muca

Nas videh (oh jad ne star)

: Draga Bajna Mu u Srcu kuca!

 

Večernja rumen prži hitroga zeca

On cvrči – rikom slavuja – u oči: Lunu mu cede deca!

(Nek od tog vampir kleca, kada se vraća iz lova…)

Slatka krv veje pred starim zamkom

Nasmešena u svili plavog splina

„…crni zečevi

     kao glečeri

     Crvene Večeri

     ispred Crnog Zamka

     žmure Te bez prestanka…“

Magija setnih rima u ružičastim nozdrvama Labudova gori

Turobnim leptirovima splina, gnojnim lutkama nestvarnog dima, i

Bode Te poput rođenog trna! kupanog ognjenim Očima

Besmrtne Srne…u strašnim srcima odevanog

Užasno blistavim licima, i

Umivanog ludačkim poljupcima!

 

Ljubavi, kada ćeš da nas probudiš,

Ispred Novoga Zamka

Iznad zlata i leda?

Znam da svuda unutar mene već

Nadblistanjima Pupiš

Kao Nevečernji Dan

 

(iz knjige „Blondogenet“)